Syndrom DDD – dzieci z rodzin dysfunkcyjnych
Dzieciństwo jest etapem, który najbardziej wpływa na człowieka. Stanowi ono fundament, od którego zależy funkcjonowanie osoby w dorosłym życiu. Rzutuje zarówno na przyszłe relacje romantyczne, jak i rodzinne oraz na ogólny rozwój psychiczny dziecka. Niestety nie każdy jest stworzony i gotowy do tego, aby zostać rodzicem. Wiele niedojrzałych i niegotowych do pełnienia tej roli dorosłych przyczynia się do wykształcenia u swoich potomków syndromu DDD. Sprawdź, jak go rozpoznać oraz z jakimi problemami mierzą się dzieci z rodzin dysfunkcyjnych.
Czym jest syndrom DDD?
Nawet drobne zaniedbanie może negatywnie wpłynąć na przyszłość dziecka, zwłaszcza jeśli dotyczy to początkowego etapu jego życia. Co jednak dzieje się, gdy rodzice nadużywają alkoholu lub innych używek, stawiają pracę ponad rodzinę lub po prostu nie dojrzeli do roli odpowiedzialnego opiekuna i popełniają szereg poważnych błędów wychowawczych? Wówczas występuje syndrom DDD. Skrót ten oznacza dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych i to właśnie ich dotyczy.
Cechy rodziny dysfunkcyjnej
Prawidłowa opieka nad dzieckiem opiera się na wielu filarach. Rodzice są odpowiedzialni nie tylko za zdrowie i dobrostan swoich pociech, ale także jego zdolności społeczne oraz adaptacyjne, które pomogą mu w dorosłym życiu. W przypadku rodzin dysfunkcyjnych wiele z tych obowiązków jest zaniedbywanych. Opiekunowie mogą w znacznym stopniu skrzywdzić podopiecznych, nie tylko gdy nadużywają alkoholu i innych używek lub stosują przemoc, ale także gdy zaniedbują jego emocjonalne potrzeby i nie pomagają mu się rozwijać jako jednostce społecznej.
Syndrom DDD – objawy
Prawidłowa socjalizacja, zwłaszcza na wczesnym etapie życia, jest niezwykle ważna dla rozwoju człowieka. Jej brak jest źródłem problemów w dorosłości i wystąpienia syndromu DDD. Objawia się on na różne sposoby. Dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, zarówno chłopcy, jak i dziewczynki, mogą mieć problemy w wielu sferach życia, między innymi emocjonalnej. Zdarza się, że od najmłodszych lat borykają się z trudnościami w wyrażaniu emocji. W wyniku tego przesadnie je tłumią, również w dorosłości, lub nie mają nad nimi kontroli.
Wyróżnić można także postawy charakteryzujące osoby, które były zaniedbywane przez rodziców w dzieciństwie. Zarówno dorosłe dziewczynki z rodzin dysfunkcyjnych, jak i chłopcy są wyobcowani – często ma to związek z brakiem wiary w siebie i niskim poczuciem własnej wartości. Osoby, które doświadczają poczucia niższości i czują się gorsze od innych, z trudem nawiązują szczere i długotrwałe relacje przyjacielskie, jak i romantyczne.
Kim są dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych?
Wyobcowanie, niskie poczucie własnej wartości czy brak zdolności adaptacyjnych to jednak nie wszystko. Syndrom DDD może objawiać się także w sferze zdrowotnej. Dziewczynki i chłopcy z rodzin dysfunkcyjnych często borykają się z depresją, a także uzależnieniami. Mają też skłonności do przyjmowania na stałe leków uspokajających. Warto wspomnieć także o charakterystycznych zachowaniach. Przez syndrom DDD wiele osób w dorosłości nie potrafi priorytetyzować swoich potrzeb czy marzeń i często z nich rezygnuje. Ma to oczywiście związek z niskim poczuciem własnej wartości oraz brakiem wiary w siebie występującym zarówno u chłopców, jak i dziewczynek. Niektórzy odczuwają także silny przymus kontrolowania innych – w celu osiągnięcia tego mogą nawet posunąć się do agresji i użycia siły.
Dorosłe dziewczynki z rodzin dysfunkcyjnych
W dorosłym życiu innych problemów doświadczają mężczyźni, a innych kobiety. Dorosłe dziewczynki z rodzin dysfunkcyjnych mogą mieć duży problem z wejściem w rolę rodzica – szczególnie, że w społeczeństwie patriarchalnym większa odpowiedzialność ciąży na matce. Macierzyństwo, konieczność dbania o dom czy wyjścia za mąż może wywoływać u nich o wiele więcej obaw niż u innych. Często doświadczają także braku równowagi w życiu – są zbyt uległe i lękliwe lub zbyt dominujące i nieustępliwe. W obu przypadkach trudno im jest tworzyć relacje romantyczne i o nie dbać.
Wiele z problemów, z którymi mierzą się DDD, można rozwiązać z profesjonalną pomocą psychiatry, psychologa lub psychoterapeuty. Dzięki odpowiedniej pracy ze specjalistą osoby te mogą funkcjonować w społeczeństwie bez konieczności ciągłej walki ze swoimi emocjami.