Jak wygląda sesja terapeutyczna, gdy pacjentem jest nastolatek?
Wspieranie młodych osób w kryzysach natury psychicznej to bardzo ważne zadanie opiekunów. Pierwsza wizyta u terapeuty może być dla nich trudna, ale przełamanie się często bywa najważniejszym krokiem pozwalającym pomóc dziecku. Jak wygląda terapia dla nastolatków? Czy poruszane są na niej inne zagadnienia niż w przypadku tej u osób dorosłych? A może nieco inne są zasady formalne? Odpowiadamy.
Terapia dla nastolatka a zależność od rodziców
Fakt, że młoda osoba nadal mieszka z rodzicami, jest od nich zależna finansowo i nie ma zdolności do czynności cywilno-prawnych sprawia, że terapia dla nastolatków wygląda nieco inaczej. Mianowicie, pierwsza wizyta u terapeuty wymaga spisania specjalnego kontraktu, który określa obowiązki wszystkich trzech stron biorących udział w psychoterapii, cele, częstotliwość spotkań i inne detale. Bardzo ważna jest tu też zasada poufności. Co ona oznacza?
Czym jest zasada poufności?
Jest to reguła, która mówi o tym, że wszystko, co zostanie powiedziane podczas spotkań, pozostaje między pacjentem a jego terapeutą. Spisanie tej zasady na papierze często sprawia, że pierwsza wizyta u terapeuty w ogóle jest możliwa, ponieważ dzieci w wielu przypadkach nie chcą otwierać się przed rodzicami, a zgadzają się na to dopiero w obecności osób obcych. Niestety, rodzic otrzyma tylko ogólnikową informację dotyczącą przebiegu terapii dla nastolatka – czy wszystko idzie zgodnie z planem i jakie są rokowania. Wyjątkiem jest sytuacja zagrożenia życia dziecka – gdy grozi ono zrobieniem czegoś złego sobie lub innym. Wówczas specjalista ma obowiązek poinformowania o tym opiekunów.
Czy w terapii dla nastolatków uczestniczą rodzice?
Rodzice są ważną częścią życia każdego dziecka, dlatego podczas spotkań psychoterapeuta często będzie wracał do tematu relacji rodzinnych. Sama terapia nastolatka odbywa się jednak na osobności, bez ich udziału. Gdy psychoterapeuta chce się spotkać z opiekunami, wówczas powinien zrobić to w obecności młodego człowieka, aby nie miał on poczucia, że cokolwiek dzieje się za jego plecami. To bardzo ważne, ponieważ jednym z elementów psychoterapii jest odbudowanie zaufania i nawiązanie więzi ze specjalistą. Pierwsza wizyta u psychoterapeuty powinna zostać tak przeprowadzona, aby ją wytworzyć – wówczas istnieje duża szansa na głębokie zwierzenia, które mogą przyczynić się do odnalezienia problemu i pracy nad nim.
Poszanowanie dla przestrzeni nastolatka
Każdy, kto boryka się z kłopotami z dorastającymi dziećmi, powinien wziąć pod uwagę pierwszą wizytę u psychoterapeuty i współpracę z nim. Dlaczego? Ponieważ często wiedzeni najlepszymi intencjami rodzice nie starają się zrozumieć dziecka, lecz dają mu dobre rady, które w ich mniemaniu mają rozwiązać problem. Terapia dla nastolatków w gabinecie ma na celu potraktowanie ich jako równorzędnych partnerów do rozmowy, z naciskiem na autorytet specjalisty, ale bez budowania jego pozycji wyższości nad pacjentem. Taką postawę powinien przyjąć rodzic, który stara się pomóc dziecku z uzależnieniem, depresją czy lękami, aby skutecznie namówić go na spotkanie z osobą, która może mu w tym pomóc.